Een intiem portret van Joëlle Dubois over liefde, verlies en de kracht van verbondenheid In this deeply poetic and intimate monograph, Joëlle Dubois (b. 1990, Ghent) explores themes such as loss, grief, memory and love. Using symbols, metaphors and allegories, she processes her mother’s Alzheimer’s diagnosis and transforms pain into a cathartic journey. Through a wide variety of media such as paintings, drawings, sculptures and a video installation, Dubois reflects on connection, identity and healing. Raw yet tender, empowering yet vulnerable, this body of work reveals the fleeting nature of life and the resilience of the mother–daughter bond. Een intiem portret van Joëlle Dubois over liefde, verlies en de kracht van verbondenheid Voortbouwend op haar reeks Forget Me Not (2022) groeide het werk van Joëlle Dubois uit tot een drieluik van tentoonstellingen dat in deze monografie samenkomt als een krachtig geheel. In deze aangrijpende monografie verkent ze, geïnspireerd door haar moeders Alzheimer, thema’s als verlies, rouw, herinnering en liefde. Met intieme beelden, van zelfportretten tot tedere scènes met haar moeder, ontvouwt Dubois een poëtische reflectie op verbondenheid, identiteit en heling. Voor deze reeks brengt ze voor het eerst ook indrukwekkend sculpturaal werk naar buiten en krijgt dit boek met videostills een extra dimensie. Dubois presenteert een rauw, eerlijk en troostrijk portret van leven, verlies en de hoop op een nieuw begin. Met tekstbijdragen van onder anderen Katrina Schwarz (Whitechapel Gallery, Londen), Christel Tsilibaris (Bozar, Brussel) en Patrick Ronse (Be-Part, Kortrijk). Publicatie bij de tentoonstelling Rekindling in Be-Part, Kortrijk van 6 september tot 7 december 2025.