Oker, boek 9 in de Kleurenreeks, is een persoonlijk essay over het oudste pigment op aarde. De kleur van de eerste geschreven tekenen op rotswanden, van zandsteen en ruïnes en de woestijn, en van de hitte en het geweld in het Midden-Oosten. In een mozaïek van 240 fragmenten, geïnspireerd op Maggie Nelsons cultklassieker Bluets, gaat Ilse Josepha Lazaroms op zoek naar de dieptes en het veelvoud van de kleur oker, met thema’s als vriendschap, liefdesverdriet, transformatie, pijn, trauma en thuis. Ze beschrijft het plotselinge einde van een liefdesrelatie en haar ervaringen als wetenschapper in Israël en Palestina. Ze onderzoekt de relatie tussen identiteit en community en waar de grens ligt tussen jezelf en de ander, en ze vertelt over een plek in de woestijn van Judea, op de bezette Westelijke Jordaanoever, waar de zeespiegel nul is en vanwaar je alleen nog maar naar beneden kan, naar het diepste punt op aarde, de Dode Zee. Oker is een poëtische vertelling over liefde, land, en de echo’s van alles wat voorbij is. Een zinderende, gelaagde meditatie over herinnering, verlangen en het broze evenwicht tussen schoonheid en verlies. Ilse Josepha Lazaroms (1979) is schrijver. Ze studeerde Genderstudies en promoveerde in de Joodse studies. Ze woonde lange tijd in de Verenigde Staten, waar ze werkte aan Harvard en het Center for Jewish History in New York. Haar nomadisch bestaan bracht haar naar Boedapest, Jeruzalem, Londen, Oslo, Florence en Jena. Nu woont ze in Amsterdam, samen met haar dochter. Ze publiceert over vertaalde literatuur in De Groene Amsterdammer en de Nederlandse Boekengids. In 2021 verscheen haar debuutroman Duet en in 2024 de roman Elders.