Oekraïns-Nederlandse dichtbundel met voorwoord van Lisa Weeda. In de bundel Ik hoor de dat jij in Nederland bent... staan gedichten waarin de ervaringen zijn weergegeven van Daria Lysenko, als Oekraïense gedwongen haar geboorteland te verlaten. Maar de lezer vindt geen tranen en klaagzangen over een lot dat niet te tillen zo zwaar is. De auteur deelt juist vol goedmoedige ironie haar eigen kijk op Nederland, naast die van Nederlanders op Oekraïners en brengt deze twee zienswijzen bij elkaar. Dat maakt Daria’s gedichten heel boeiend, voor Nederlanders zowel als Oekraïners. En: deze bundel mag dan gewijd zijn aan een van de grootste menselijke tragedies, die van oorlog en gedwongen landverhuizing, hij zal de lezer toch opbeuren en blijmoedig stemmen. Lisa Weeda: Daria Lysenko vecht zich met haar poëzie Nederland binnen, om zich door de bundel heen steeds meer vast te zetten in het landschap dat haar net na het begin van de Russische invasie probeert te verwelkomen met Hollandse botte onhandigheid. Lysenko laat je in haar poëzie zien hoe een mens zichzelf weer opbouwt, op een nieuwe plek, in een nieuwe stad, met dezelfde moedertaal die ook een nieuwe plek probeert te veroveren. De dichter komt langzaam op krachten en sleurt je richting het eind van de bundel met alle gemak over de pagina’s. De droge humor die zich in de scherpe regels van Daria verstopt, slaat je eloquent tegen de vlakte. De beelden vanuit het nieuwe Hollandse huis van Lysenko ontroeren en laten je als lezer bijna naast haar zitten.