Aan de hand van een fictief persoon neemt de schrijver de lezer mee in de wederwaardigheden van ruim 6800 Duitse Burgers die eind 1944 door de geallieerden gedeporteerd werden uit hun ‘Heimat’ om geïnterneerd te worden in het voormalig concentratiekamp Vught, waar ze een half jaar zouden moeten blijven. Gewoon omdat ze ‘in de weg zaten’. De geallieerden waren de Duitse stoottroepen in Selfkant en Gangelt, oostelijk van Sittard (NL), genaderd tot op een afstand van 1 kilometer en het front kwam tot stilstand voor de duur van 4 maanden. De Duitse bewoners die er tussenin woonden dreigden gemangeld te worden en dus besloten de Engelsen dat ze daar weg moesten. Kamp Vught was net bevrijd en stond dus leeg. Een ideaal detentieoord om de Duitsers op te vangen. Dit boek beschrijft niet alleen hun verblijf in het kamp, maar ook datgene dat zij thuis aantroffen toen zij het kamp weer mochten verlaten en weer naar huis gingen. Al met al een zeer moeizame periode voor de getroffenen. De gebeurtenissen die de schrijver beschrijft zijn allen waar gebeurd. Alleen de personen die hij het laat beleven, zijn ontsproten aan zijn brein. Door deze constructie is het geen droog feitenrelaas geworden.