Jean-Marie Ragon (1781–1862) was een Frans-Belgische vrijmetselaar en een van de vroegste historici en filosofen binnen de maçonnieke context. Zijn toetreding tot de vrijmetselarij vond plaats rond 1804, ten tijde van het Napoleontisch Keizerrijk. Hij werd in zijn denken diepgaand beïnvloed door de rituele en symbolische dimensie van de maçonnieke praktijk. Deze vrijmetselaar en schrijver uit de 19e eeuw, was een van de eersten die begreep dat die oude kennis niet alleen bewaard moest worden, maar ook opnieuw betekenis kon krijgen voor de mens van zijn eigen tijd. Zijn werk vormt een brug tussen de inwijdingswegen uit de oudheid en de symboliek en rituelen van de moderne vrijmetselarij. Hoewel Ragon dit boek al in 1845 schreef, is het verrassend actueel. Hij was ervan overtuigd dat ware kennis niet alleen uit boeken komt, maar ook uit persoonlijke ervaring – uit wat hij ‘inwijding’ noemt. Die gedachte nodigt uit tot een bredere manier van leren: niet alleen met het hoofd, maar ook met het hart. Voor wie zich wil verdiepen in de diepere lagen van symboliek en de spirituele wortels van de vrijmetselarij, is dit boek een waardevolle gids