Bijna acht eeuwen lang duurde de strijd tussen islamieten en christenen in Spanje. Vanaf het ogenblik dat de Arabieren met hun leger van Berbers in 711 de straat van Gibraltar overstoken, tot het ogenblik dat het laatste islamitische koninkrijk in 1492 overwonnen werd, waren er welgeteld 781 jaar voorbij gegaan, 781 jaar van oorlog, oorlog tussen twee religies, maar ook oorlogen onderling aan de twee kanten. Daar was de honderdjarige oorlog, waar zoveel over geschreven werd, maar klein bier tegen. En als we daarna nog de opstanden meetellen, heeft de confrontatie tussen de Bijbel en de Koran in Spanje tot 1609 – de definitieve verbanning van de laatste Moriscos – negen eeuwen lang gewoed. Van 711 tot 1609, dat zijn negen eeuwen, heeft Spanje wel de invloed ondergaan van een volk dat ‘uitgenodigd’ werd om hier een robbertje mee te vechten in de strijd om de macht tussen de Visigoten. Dit is geen opwekkend verhaal. Het is een verhaal van een constante opeenvolging van geschonden verdragen, trouweloosheid, verraad, corruptie, samenzweringen, opstanden, omkoperij, vernederingen, machtswellust, broedermoorden en fanatisme, een verhaal dat helaas op waarheid berust.