Hoe een jochie in Rotterdam het begin, verloop en einde van WO II mee maakt
Omschrijving
Het ergste was 14 mei 's middags. Er kwamen meer vliegtuigen over en het bombardement werd heviger. Wij moesten op de trap gaan zitten, daar was het het smalst tussen twee muren. Dus als er wat zou vallen, zat je daar het veiligst.We hadden allemaal een deken mee genomen tegen de kou, dat hielp wel iets. We gingen met z'n tweeën onder één deken zitten, zodoende kon je elkaar nog wat verwarmen. Daar zat je dan op de trap, te rillen zowel van angst als van de kou. We waren nu wel bang.
Ik heb een vraag over het boek: ‘Ze schieten gaten in de lucht - Vondeling, N.’.
Vul het onderstaande formulier in.
We zullen zo spoedig mogelijk antwoorden.
