Twee politiek redacteuren van twee generaties beschrijven de Haagse wereld van de jaren 70 tot nu, en hoe politici zijn gaan lijden aan controledrift en journalisten geharnast afstand houden. Ooit gingen Haagse politici en de parlementaire journalistiek zeer vertrouwd met elkaar om. Ze zagen elkaar dagelijks en deelden het leven in de salons van de macht. Sommigen noemden dat klef, anderen zagen er de voordelen van in. Inmiddels is er zakelijkheid voor in de plaats gekomen. De Tweede Kamer huist nu in een onpersoonlijke bunker met doodlopende gangen. Politici, hun voorlichters en spindoctors lijden aan controledrift en de Haagse journalistiek houdt geharnast afstand. Hoe is dat zo gekomen? En is het een goede of slechte ontwikkeling? In Wantrouwen in de wandelgangen beschrijven twee politiek redacteuren van twee generaties de Haagse wereld van de jaren zeventig tot nu. Ze doen dat openhartig en van binnenuit, met tal van anekdotes op basis van vele interviews en eigen observaties. Voor Jan Tromp was het Binnenhof als een moederschoot. Coen van de Ven wil de Haagse logica begrijpen, maar vooral niet omarmen. Samen proberen ze te analyseren hoe een cultuur van vertrouwen kon omslaan naar ongemak, van klef naar koel naar kil.