“Ga eens op de grond liggen”, beveelt Elisa, “hier, vlakbij de ingang van het hunebed. Hier is het nog een beetje schemerig. Ik moet nauwkeurig bekijken of ik genoeg stenen heb om je lichaam te bedekken. We moeten er nog twee hebben. Totaal 12, mooi getal voor jou. Kom op, de tijd tikt door! We leggen ze klaar bij het moeras.” “Ik loop hier dus mijn eigen grafstenen te dragen? Wat ben jij voor een man, dat je zoiets kunt bedenken?” Mirjam zucht diep. Waar blijft de hulp? Na deze volgen nog drie aanslagen op het leven van de Joodse Mirjam. Ze weet te veel over de mensensmokkel van vluchtelingen. Als Amsterdamse verpleegkundige op de kinderoncologie probeert ze te vluchten voor haar verdriet uit het verleden. In Drenthe ontmoet ze huisarts Laurens Havenaar uit Zierikzee, die rust zoekt om een burn out te voorkomen. Ze ontdekken een terroristisch netwerk, dat het hoofdkwartier in Londen heeft. Door de aanslagen van deze criminelen worden ze steeds meer gemotiveerd iets voor de vele vluchtelingen te gaan doen. Er ontstaan plannen voor opvang in Nederland en in de regio, in Gaulanitis. Dolf Lok (1948) schreef in 2015 zijn debuutroman Gaulanitis