‘Onze dans is als een heel smal steegje,’ schrijft Lisa Weeda in deze welhaast magische vertelling waarin zij het gevecht aangaat met de medeplichtigheid aan oorlog, ‘waar je zijlings nog net je lichaam doorheen kan proppen om aan de andere kant van iets te geraken. Weg van het kwaad, dichter bij de lichte dingen van het leven. Onze dans heeft vele mensen geholpen, en ons altijd op het nippertje gered.’
