NAVELSTAARTJES is opvolger van de bundel NAVELPLUISJES. Het recept bleef ongewijzigd. Het alledaagse, nikserige en gewone, daar draait het opnieuw om. Een ontmoeting in de openbare ruimte, huiselijk gedoe, een persoonlijke observatie of gedachtegang, soms een luchtige schets uit het privéleven van de auteur, dan weer een uitstapje naar het universele, niet zelden voorzien van enige relativering of een lik humor. Wat voor NAVELPLUISJES gold, geldt dus ook voor NAVELSTAARTJES: het gaat eigenlijk nergens over. Of toch wel? De auteur: ‘Een boodschap heb ik niet. Of het is dat je jezelf niet al te serieus moet nemen. Misschien is het beter ons hele leven met een korreltje zout te nemen, want wie of wat zijn we nu eigenlijk? Vandaar mijn neiging de zogenaamde werkelijkheid tegemoet te treden met ironie, soms zelfs cynisme. Daardoor lijkt alles meer betrekkelijk, wat kan leiden tot meer lichtheid. Is die lichtheid eenmaal daar, dan is het uitstekend navelstaren. Bovendien is navelstaren een bezigheid waarbij je niemand hindert, die niks kost, geen energie en ruimte vraagt, waardoor het wellicht onze meest aardklootvriendelijke activiteit is. Dus wat let je? Mij niets, in ieder geval.'