Sinds de jaren '90 is er in Taiwan sprake van een groeiend bewustzijn over het koloniale verleden. Dit uit zich in een flinke toename van het aantal musea en beschermd cultureel erfgoed. Samen met het oorspronkeljike Taiwanese erfgoed vormen ze een nieuwe politieke, culturele en economische richting. Met andere woorden, de voormalig koloniale locaties werden een bestanddeel van de nieuwe identiteit en cultuur van het postkoloniale Taiwan van de jaren 1990-2000. Aan de hand van vijf locaties uit het Japanse koloniale verleden laat dit onderzoek de extreme complexiteit zien van het toebedelen van een plek aan dit verleden. Het toont ook dat dit een doorlopend proces is, waarbij problemen en dubbelzinnigheid overwonnen moeten worden die voortvloeien uit deze transformatie van het kolonialisme. Min-Chin Kay Chiang laat zien dat dekolonisatie niet per se hoeft in te houden dat koloniale materiële sporen moeten worden verwijderd. Het behoud van koloniale locaties kan ervoor zorgen dat er een historische diepte wordt gegeven aan herinneringen aan het verleden en kan zelfs bijdragen aan een versneld dekolonisatieproces.Min-Chin Kay Chiang doet promotieonderzoek aan de faculteit Archeologie van de Universiteit Leiden.