Zonsondergangen op het dakterras van mijn grootvader, ontlokten bij regelmaat een van de hier opgenomen ontboezemingen. Mijn grootvader was leraar en schrijver. Hij zei en drukte me op het hart; we bedrijven de liefde niet met degene waar we verliefd op worden, maar met haar die van ons houdt. Zo moet het ook inderdaad zijn geweest met de Jodinnen die wel zin hadden met hem iets te beginnen; hij was geen aantrekkelijke man en rook een beetje. Het moet van de vrouwen zijn uit gegaan. Drieëndertig in getal. Telkens als ik thuiskwam schreef ik de soms bizarre erotiek op en ze overziend voel ik mij nu een kunsthandelaar in bezit van 33 meesterwerken. Dat zijn niet de verhalen maar de ons een hand reikende vrouwen. Als de vrede maar eens kwam. Een ding weet ik zeker, en dat ligt niet aan de huidige voor ons allen levensgevaarlijke situatie; maar er zal heus, geen enkele Joodse schone meer aan toegevoegd kunnen worden. Waarom blijkt uit het laatste verhaal.
Ismael Zaydan - 1 augustus ‘25 - A’dam
