Van een ongeleid projectiel via zelfreflectie naar een zelfverzekerd mens: dat is de weg die JanStein in zijn boek beschrijft. Hij neemt je als elfde van dertien kinderen mee in zijn herinneringen over zijn jeugdjaren tot zijn volwassen leven waarin verlegenheid, volgzaamheid, maskerade, humor, gemeenschapszin en zijn ondernemersgeest een belangrijke rol spelen. Niet te vergeten: zijn passie voor muziek. JanStein geeft een inkijkje in het leven binnen een groot gezin: met al je broers een kamer delen, ‘vanzelfsprekend’ dezelfde opleiding volgen als je oudere broers en zussen en niemand die om je mening vraagt. Daarnaast biedt hij de lezer een inkijkje in de sector van verstandelijk gehandicapten en de psychiatrie van toen. Ook vertelt hij gepassioneerd over de beste jaren van zijn leven in Frankrijk. Uit het niets en vol overgave heeft hij in Bourgondië een minicamping met B&B gerealiseerd. Dit verhaal wil de lezer inspireren en draagt de boodschap uit dat ook klauteraars boven komen. Zelfreflectie is daarbij het toverwoord.
