In 2020 werd Jan de Heer getroffen door een herseninfarct, dat hem sindsdien het spreken, lezen en schrijven bemoeilijkt. Met de nodige omwegen en inspanning is hij in staat tot het schrijven van verhalen ter grootte van één A-viertje. Hij tekent op licht absurdistische en soms beangstigende wijze contouren van een nieuw leven. Openhartig en humorvol. Voor de beelden uit zijn dagelijkse ervaringen en herinnering gebruikt hij literatuur, muziek en kunst als spiegel. De lezer herkent de gevoelens van de schrijver, maar kent zijn wereld in geen enkel opzicht. Dankzij zijn teksten praat de schrijver met zijn lezer, alsof je bij hem aan de keukentafel zit. De publicatie is voorzien van tekeningen die door de schrijver zelf zijn gemaakt: een eigenzinnige serie stoelen. De vormgeving van de publicatie is in handen van ontwerper Johannes Niemeijer. De publicatie toont de kracht en kwetsbaarheid van de mens; niet alleen Jan de Heer is beperkt geraakt door een lichamelijke stoornis, ontwerper Johannes Niemeijer heeft de vormgeving volbracht met eenzijdige verlamming veroorzaakt door een medische dwarslaesie en de architect Carel Weeber die het eerste exemplaar in ontvangst nam, is door de ziekte Alzheimer getroffen. Met deze uitgave wil Verhalenhuis Belvédère graag zichtbaarheid geven aan verhalen met (herkenbare) kwetsbaarheid en tegelijkertijd juist ook aan de kracht en kwaliteit van mensen met lichamelijk letsel.