De achttienjarige Eline heeft al haar klasgenoten zien uitvliegen: werken, studeren, tussenjaren nemen, reizen. Maar zij is gebleven en heeft een baantje in de plaatselijke Books and More Store, waar ze af en toe een oogje in het zeil houdt op Amy, de enige leeftijdgenoot die nog in de buurt is. Ook Amy is nooit uitgevlogen: ze is laagbegaafd, en sinds een noodlottige avond twee jaar geleden is ze alleen maar achteruitgegaan. De moeder van Amy ziet met gemengde gevoelens aan hoe goed de meisjes met elkaar kunnen opschieten. Zelf kan ze haar dochter soms niet uitstaan: kom op, kind, denkt ze, vroeger kon je zélf nog douchen, kon je je zélf nog aankleden. Ze betrapt zichzelf op jaloezie, op afgunst die ze voelt voor de vanzelfsprekende band die de meisjes lijken te hebben - en houdt des te krampachtiger vast aan haar dochter. De omstanders, haar echtgenoot voorop, dringen al tijden aan op een tehuis. Soms vliegen ze nu eenmaal niet uit, zeggen ze. Een moeder moet ook kunnen loslaten. Op het grote themafeest, het honderdjarig bestaan van het dorp, blijft er tot slot niets meer ongezegd. Daar, op een geïmproviseerd strand, tussen de parasols en ambachtelijke kraampjes, komt alles en iedereen samen. Marijn Sikken debuteert met een messcherpe schets vol mededogen van een kleine, oer-Hollandse gemeenschap, en toont ons hoe dicht liefde en onverschilligheid eigenlijk bij elkaar in de buurt liggen.