Iets om mee te schrijven, iets om op te schrijven en iets om over te schrijven – met zestig jaar ervaring weet Koos van Zomeren onderhand wel wat een schrijver nodig heeft om zijn vak uit te oefenen. Dit dagboek brengt hem naar regionen als de wereldgeschiedenis, de actualiteit, zijn levensavond en nu en dan een vurige zonsopgang of druilerige winteravond. Voeg hier een grillig (soms grimmig) gevoel voor humor en een bijna maniakale liefde voor taal aan toe, en dit boek – een breed uitwaaierend egodocument waarin terloops de balans van een schrijverschap wordt opgemaakt – staat in de steigers. ‘Ik denk dat er vandaag in Arnhem weinig schrijvers zijn thuisgekomen met zulke vuile schoenen als ik.’
