‘Aanname op gezag is de vloek der mensheid’, was haar lijfspreuk. Wilhelmina Drucker (1847-1925) was een van de eerste Nederlandse feministen en medeoprichtster van de vrouwenbeweging. Ze stelde de veroordeling van vrouwen tot het moederschap aan de kaak, net als de ondergeschiktheid van getrouwde vrouwen en de dubbele seksuele moraal. Minstens zo belangrijk was haar strijd voor het recht van vrouwen op betaald werk en vrouwenkiesrecht. Van de vrouwen die de eerste feministische golf teweegbrachten, zijn Wilhelmina Drucker en Aletta Jacobs het bekendst. Drucker dankt die bekendheid vooral aan de actiegroep Dolle Mina, die in de jaren zeventig van de twintigste eeuw dermate spraakmakend was dat ‘dolle mina’ het synoniem werd voor feministe. Eigenzinnig als ze was verdedigde Wilhelmina Drucker nooit de gevestigde orde. Ze koos altijd de oppositie en keerde zich tegen religieuze en wereldse autoriteiten. Als vrijdenkster en vredesactiviste nam ze deel aan het publieke debat over tal van parlementair-politieke en economische kwesties. Toen Pieter Jelles Troelstra en Ferdinand Domela Nieuwenhuis het land toespraken, ging Wilhelmina Drucker met hen in gesprek, hoewel ze hen vaker tegensprak. En soms praatte ze er dwars doorheen.In Wilhelmina Drucker herschrijft Marianne Braun een hoofdstuk uit de vaderlandse geschiedenis, met Drucker als lang onderbelicht gebleven hoofdpersoon.