Mensen verlangen naar voltooiing, of het nu gaat om een project, een herinnering, een geschiedenis of het leven zelf. In ons streven naar afronding worden we geconfronteerd met een wereld waarin alles onaf blijft, voortduurt, wordt herinnerd, herschreven of opnieuw betekenis krijgt. Zelfs de dood, de ultieme ‘voltooiing’ van een menselijk leven, lijkt niet per se een einde. Zij gaat immers op in iets wat geen einde kent – het leven, de geschiedenis.   Het is nochtans dit ‘einde’ dat Roland Breeur verkent in zijn essay Afmaken. Aan de hand van aansprekende voorbeelden uit de literatuur en filosofie onderzoekt hij hoe het idee van ‘afmaken’, in zijn dubbele betekenis van voltooien en vernietigen, op verschillende niveaus functioneert: in persoonlijke herinneringen, in de geschiedenis van genocides en in de manier waarop samenlevingen omgaan met verwoesting.   Afmaken is een meeslepende filosofische verkenning van voltooiing en vernietiging, leven en dood, herinnering en vergetelheid.   Roland Breeur doceert moderne wijsbegeerte aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte in Leuven. Hij schreef onder andere over Proust en Sartre, en over thema’s als domheid en bedrog.