Begin 2017 doen wetenschappers een ontdekking. Onder het regenwoud van Congo blijkt een gigantisch veenmoeras schuil te gaan. In de bodem van het bos ligt evenveel koolstof opgeslagen als de wereldeconomie in drie jaar tijd de atmosfeer in pompt. Wat als al die koolstof vrij zou komen? ‘Congo leeft zonder het te weten op een CO2-bom,’ kopt een krant.Een jaar later staat ecoloog en onderzoeksjournalist Bart Crezee in de modder van dit moeras. Hoe kan zo’n ecosysteem decennialang over het hoofd zijn gezien? En wat betekent deze ‘klimaatbom’ voor het streven om de mondiale opwarming tot anderhalve graad te beperken? Het is het begin van een onderzoek waaraan Crezee acht jaar werkt.Terwijl Bart Crezee het kwetsbare veengebied in kaart brengt, kondigt de Congolese overheid aan er naar olie te willen boren. Ook houtkapbedrijven rukken steeds verder op. Tegelijkertijd proberen grote multinationals hun CO2-uitstoot juist ongedaan te maken met bosbescherming als ‘natuurlijke klimaatoplossing’. Lokolama, een Inheems dorp midden in het veenmoeras, blijkt onbedoeld inzet te zijn geworden van een nieuwe, wereldwijde markt in koolstof.