‘Ik herken direct de zwarte haren die als een helm haar hoofd bedekken. Mijn handen draai ik om de touwtjes van mijn jurk tot mijn vingers blauw zien. Verbeeld ik het me? Ik bestudeer nauwkeurig haar gezicht: de grove neus die er een scheve lijn op trekt en de lichte groeven naast haar ogen die je enkel ziet als je heel goed kijkt. Er is geen twijfel mogelijk: zij is het.’
Als Sarah, een jonge actrice, haar moeder eindelijk teruggevonden denkt te hebben, kan ze niet langer op het toneel staan. Ze eigent zich een nieuwe rol toe om dichter bij de vrouw die haar moeder lijkt te zijn te komen. Want als je ergens maar hard genoeg in gelooft, wordt het vanzelf waarheid.
